Hoe overleef ik mijn vriendje? (en hij mij!)
Francine Oomen
Verschenen 2008
Uitgeverij Querido
Pagina's 196
Leeftijd 12+
Prijzen Kinderjury 2009
Over Francine Oomen
Beschrijving
Het is eindelijk zover, Neuz gaat op kamers. Maar het is niet zoals Rosa het zich voorgesteld had. Ten eerste: hij woont in een soort vuilnisbak. Ten tweede: ze heeft Neuz niet voor zich alleen. Ten derde: hij gaat helemaal los. Hoe moet ze daarmee omgaan? Gezellig meedoen, of voor middelbare taart spelen? Neuz wil uitvinden wie hij is. Nog steeds haar vriendje, of die van iemand anders?
Verkering hebben is niet makkelijk. Géén verkering hebben ook niet! Jonas, Esther, Noa, Sascha en zelfs Rosa's moeder kunnen daarover meepraten. Het is wat je er zelf van maakt,maar het kan even duren voor je daar achter bent!
Dit boek gaat… ja, alweer en nog steeds over de liefde. Want eigenlijk draait alles daar om: om liefde en vriendschap.Het gaat ook over oud verdriet en opnieuw beginnen, over vasthouden en loslaten.
Voor iedereen die droomt en/of treurt over de liefde. Natuurlijk met veel e-mails, msn én survivaltips!
Bron: Bol.com
Recensie
Dit elfde deel in de Hoe overleef ik-serie is weer als vanouds. Het is lekker vlot geschreven in echte jongerentaal. In dit deel loopt Rosa tegen wel heel veel problemen aan. Haar vader zit in een midlife-crisis, haar vriend Jonas is gameverslaafd, het meisje Sacha dat bij hen inwoont raakt verslaafd aan drugs en - voor Rosa het allervervelendst - haar vriend Neuz wordt verliefd op een ander meisje en maakt het uit. Best veel dus en ook wel heftig, maar voor jongeren herkenbare problemen. En gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel, het boek zit ook boordevol met humor.
Opvallendst aan het boek is - net als bij de andere boeken van Francine Oomen - de vorm. Een opvallende kaft met veel kleur, een spetterende tekening (van Annet Schaap) en verschillende vertel-vormen. Het boek is soms geschreven als een verhaal, zoals je in de meeste boeken ziet. Ook zitten er delen in de er uitzien als een mail-bericht en hele pagina's zijn geschreven als MSN-gesprekken. Het is een inmiddels vertrouwde schrijfstijl van Francine Oomen, maar het blijft verfrissend en is de manier waarop jongeren met elkaar communiceren; heel herkenbaar dus.
Wat tot slot prettig is aan het boek is dat je allerlei tips en adviezen krijgt over zaken waar je zelf misschien ook wel mee bezig bent. Zo zit Rosa met de vraag of ze met haar vriend Neuz (in het begin van het boek is het nog 'aan'), naar bed zal gaan. Ze denkt erover na en praat erover met anderen. Zelf ben je daar misschien ook mee bezig en wie weet haal je nog goede ideeën uit dit boek!
Theo van Pelt