Bezoekjaren
Joke van Leeuwen
Verschenen 1998
Uitgeverij Querido Kinderboeken
Pagina's 156 pagina's
Leeftijd 13+
Prijzen Woutertje Pieterse Prijs
Jenny Smelik-IBBY prijs
Meer over Joke van Leeuwen
Beschrijving
Marokko, Casablanca, de jaren zeventig. De elfjarige Zima woont met haar ouders, drie broers en twee zussen in een klein huisje. Het dak lekt en ze hebben weinig meubels, maar wel een grote hemelsblauwe kast 'waar de hele wereld in kan'. Er liggen ook verboden tijdschriften en boeken in van haar oudste broer Amrar, die lange haren heeft en 'voor het volk' is.
Op een dag komt Amrar niet meer thuis. Er volgen maanden van onzekerheid en zoeken. Zima's vader laat brieven schrijven naar de koning en zijn ministers, haar moeder zoekt bij waarzeggers naar een spoor van haar zoon. En dan krijgen ze te horen dat Amrar veroordeeld wordt tot 12 jaar gevangenisstraf.
Joke van Leeuwen vertelt op haar geheel eigen manier, met humor en compassie, wat dat voor de rest van het gezin betekent. Ze baseerde zich voor dit boek op de verhalen die Malika Blain en haar broers en zussen haar vertelden over hun jeugd.
Bron: Bol.com
Recensie
'Bezoekjaren' gaat over een arm gezin dat in een krot woont aan de rand van de Marokkaanse stad Casablanca. Het gezin leeft onder barre omstandigheden en lijdt onder de het harde regime van de koning. Het meest verdriet heeft het gezin van de arrestatie van de oudste zoon die meedeed aan een demonstratie. Toch is 'Bezoekjaren' geen somber boek. Je kunt er best af en toe om lachen en dat komt omdat het geschreven is vanuit Zima, een eigenzinnig en grappig meisje dat de wereld om zich heen met veel humor beschrijft.
Het verhaal is erg interessant, omdat je veel te weten komt over armoede en over de Marokkaanse cultuur. Het is zo goed geschreven, dat het net is alsof je zelf in het gezin leeft. Je voelt daardoor hoe het is als er bijna geen geld meer is om eten te kopen en als je met z'n allen op de vloer moet slapen terwijl het dak van het krot lekt. Maar ook de armoede heeft grappige kanten. Zo weet Zima's broer een soort gitaar te maken van een koekblik, een plankje en een remkabel van een fiets.
Bezoekjaren is erg prettig om te lezen. Het is net een film; je ziet de mensen, de omgeving en de gebeurtenissen helemaal voor je. Het boek is ook net anders dan andere boeken, vooral door de eigenzinnige manier waarop Zima alles bekijkt en beschrijft. Zo zegt ze over haar broer: 'Van Amrar kon ik ook wakker blijven, omdat hij soms lag te woelen, net of hij de hele nacht heel veel te doen had en almaar wat wilde zeggen, maar vergeten was hoe een mond dat kon. Misschien kwam het wel doordat hij overdag niet zoveel zei. Dat had hij 's nachts nog allemaal zinnen vanbinnen.'
Theo van Pelt